Na święta Bożego Narodzenia wróciłam do domu. A żeby było ciekawiej to wracałam przez Mediolan. Udało mi się tam znaleźć nocleg przez ciocię Anię z Włoch u sióstr zakonnych, które prowadzą tam przedszkole. Mieszkają blisko dworca, więc bez problemu udało mi się tam dotrzeć. Na zwiedzanie Mediolanu miałam trochę wieczora i ranek, więc po odpoczynku po podróży i zjedzeniu kanapek z podróży poprosiłam siostry o mapę i wyruszyłam na podbój Mediolanu. Siostry były pod wrażeniem, że chcę iść sama, wieczorem, zwiedzać miasto. Dały mi mapę, wytłumaczyły jak dotrzeć metrem do samego centrum, co warto zobaczyć i ruszyłam. Dziwnie się czułam, bo pierwszy raz od dawna nie rozumiałam co ludzie mówią na ulicy. W Hiszpanii już ze zrozumieniem ludzi na ulicy raczej nie mam problemów, w Polsce tym bardziej, a tu taki szok. Bo przecież włoskiego to ja nic a nic. Zaczepiło mnie nawet dwóch panów, obok których robiłam zdjęcie kolejki i coś zaczęli mówić, a ja nic nie rozumiałam. Ale jeszcze nie było ze mną tak źle i z kontekstu zrozumiałam o co im chodzi. Po prostu chcieli, żeby to im zrobić zdjęcie a  nie jakiejś tam ładnej kolejki Atmosfera 🙂

Wycieczka się udała, zdjęć porobiłam trochę, nie są najlepszej jakości, no ale da się zauważyć Mediolan 🙂 Gdy wróciłam pomogłam siostrom robić pudełka na pierniki, które piekły przez ostatnie dwa dni. Miały być na prezenty dla rodziców dzieci z przedszkola. Rano miałam też jeszcze trochę czasu to poszłam najpierw w drugą stronę, zobaczyć trochę inną stronę Mediolanu, bardziej współczesną, z wysokimi drapaczami chmur. A potem jeszcze na chwilę pojechałam zobaczyć Katedrę za dnia. Bardziej podobała mi się ta wieczorna, może też dlatego, że było trochę mniej ludzi i mniej murzynów co chwilę próbujących coś sprzedać, że nie dało się spokojnie przejść.

No i po krótkim pobycie w Mediolanie trzeba było się pożegnać i pojechać do Bergamo na lotnisko. Bez żadnych dodatkowych przygód doleciałam do Warszawy – Modlin. Tam poczekałam chwilę na Tatę, który po mnie przyjechał, po drodze zabraliśmy z Warszawy Maćka (jeszcze narzeczonego mojej siostry Eli), który też tego dnia przyleciał, tylko, że z Norwegii i pojechaliśmy wspólnie do Lublina.

Jak  miło było zobaczyć wszystkich po przerwie 🙂 Nie ma to jak Święta Bożego Narodzenia w domu 🙂 A po świętach jeszcze jedna ważna uroczystość, której nie mogłam przecież opuścić – ślub Eli i Maćka 🙂 Było przepięknie 🙂

No ale wiadomo, co dobre, szybko się kończy…. 3 stycznia już leciałam do Hiszpanii. Ale żeby było jeszcze ciekawiej…. to tym razem do Barcelony 🙂 Tam dwa dni na zwiedzanie i potem dopiero Murcja i egzaminy… Ale o tym w następnym poście 🙂

A poniżej zdjęcia z Mediolanu 🙂